mijn verhaal
Pas in de laatste 10 jaar is het duidelijk dat ik een bepaald soort stoornis in het autistisch spectrum heb. Daarin ben ik niet de enige, dat weet ik. In mijn geval heeft dat echter tot gevolg gehad dat ik op 3 verschillende basisscholen heb gezeten omdat mijn klasgenoten natuurlijk vonden dat ik anders was en mij daarom pesten. Daardoor heb ik ook geen citotoets kunnen doen en werd ik naar het vmbo kader niveau gestuurd. (Mijn ouders hebben zelfs het advies gekregen van een bureau om me naar het speciaal onderwijs te sturen) Op het vmbo waren ook leerlingen die van mijn handicap gebruik maakten door mij te pesten. Ik heb het vmbo gehaald maar het was niet fijn. Daarna ben ik de MAVO gaan doen. In diezelfde tijd gingen mijn ouders scheiden, En besefte ik dat mijn vader nooit een vader voor mij geweest was. Ik was doodongelukkig. Ik had ook ideeën in mijn hoofd: dat ik niet ouder dan 23 zou worden. En ook dat mijn leven in een soort “cirkel” zat die naar beneden ging en dat het een kwestie van tijd zou zijn geweest voordat ik zelfmoord zou plegen. Ik voelde het zwarte aan mij trekken.
Tegelijkertijd waren er mensen om mijn heen die mij vertelden over Jezus, over wat op de eerste webpagina staat. Die mensen hadden iets wat ik niet had. Een diepe vrede. Ze waren eerlijk en oprecht. Ik merkte dat als ik aan Jezus dacht, dat het witte, het licht er was. En dat was er ook als ik de bijbel las.
Diep van binnen wist ik dat als ik wilde leven, ik mijn leven in handen van God moest geven. Voor mij was de keuze uiteindelijk niet zo moeilijk. Ik koos voor het leven.
Niet dat het allemaal daardoor in een keer beter werd. Mensen om mij heen wisten natuurlijk ook niet van mijn stoornis. We zijn 30 jaar verder en pas de laatste 10 jaar is er meer kennis gekomen over autisme en hoeveel verschillende stoornissen er allemaal kunnen zijn. Hoewel ik rotsvast geloof dat God deze stoornissen kan aanraken en genezen, heeft hij dat tot nu toe niet gedaan. Maar ik kreeg moed, hoop en mentale kracht (geloof) om de strijd die ik in dit leven tegen zou komen het hoofd te bieden. En ik kreeg dubbele genade. Ik kreeg de kans om te leven hoewel ik besefte dat ik door mijn zonde de dood verdiende.
En ik heb in mijn leven gezien dat God op bepaalde momenten heel dichtbij is, dat zijn koninkrijk zichtbaar word in levens van mensen, dat mensen echt genezen en hoop krijgen. Ik ben nu 54 maar ik ben niet radeloos. Ik ervaar een diepe vrede. Als je als christen gaat groeien, ga je ook “vruchten dragen” en die doorgeven, wat mij erg gelukkig maakt.
Tegelijkertijd waren er mensen om mijn heen die mij vertelden over Jezus, over wat op de eerste webpagina staat. Die mensen hadden iets wat ik niet had. Een diepe vrede. Ze waren eerlijk en oprecht. Ik merkte dat als ik aan Jezus dacht, dat het witte, het licht er was. En dat was er ook als ik de bijbel las.
Diep van binnen wist ik dat als ik wilde leven, ik mijn leven in handen van God moest geven. Voor mij was de keuze uiteindelijk niet zo moeilijk. Ik koos voor het leven.
Niet dat het allemaal daardoor in een keer beter werd. Mensen om mij heen wisten natuurlijk ook niet van mijn stoornis. We zijn 30 jaar verder en pas de laatste 10 jaar is er meer kennis gekomen over autisme en hoeveel verschillende stoornissen er allemaal kunnen zijn. Hoewel ik rotsvast geloof dat God deze stoornissen kan aanraken en genezen, heeft hij dat tot nu toe niet gedaan. Maar ik kreeg moed, hoop en mentale kracht (geloof) om de strijd die ik in dit leven tegen zou komen het hoofd te bieden. En ik kreeg dubbele genade. Ik kreeg de kans om te leven hoewel ik besefte dat ik door mijn zonde de dood verdiende.
En ik heb in mijn leven gezien dat God op bepaalde momenten heel dichtbij is, dat zijn koninkrijk zichtbaar word in levens van mensen, dat mensen echt genezen en hoop krijgen. Ik ben nu 54 maar ik ben niet radeloos. Ik ervaar een diepe vrede. Als je als christen gaat groeien, ga je ook “vruchten dragen” en die doorgeven, wat mij erg gelukkig maakt.